10 November onze trouwdag en al 5 jaar getrouwd ongelovelijk wat vliegt de tijd toch snel!

We moesten vroeg uit de veren want klokslag 8.00uur vertrokken we voor onze (volle dag) tour.

Als eerst rijden we naar een koffie en thee plantage om te zien hoe alles in z'n werk gaat. Grote velden vol met kleine boompjes met daaraan de thee blaadjes en verderop de koffiebonen. Ook de net geplante bonen het duurt 3 weken voordat hier een plantje uit ontspruit We hebben het hele droog proces van de koffiebonen live kunnen zien en de verschillende fases die de koffiebonen moeten ondergaan voordat wij ons heerlijk, geurige, mild/darkroasted koffietje voor ons hebben. Leerzaam!

Op naar de waterval we hebben er 3 mogen zien deze dag en hoe romantisch bij de 2e waterval kon je helemaal naar beneden klimmen zodat je onderaan de waterval komt (waar je dus direct klets nat word maar waar het groen en alle planten eromheen er op zn mooist uitzien vanwege al het water) enfin ik stond boven en daar kwam Tjal aan met 5 felgekleurde paarse bloemetjes en zei: Lievie voor elk jaar dat we samen zijn een bloemtje en dat je niet mag vergeten dat ik jou die hier en tijdens deze reis heb gegeven. Goed deze bloemetjes liggen nu natuurlijk in de prullenbak...........................neeee natuurlijk niet ik heb ze bewaard in een plastic zakje en ze zijn nu gedroogd.

De school was ook weer een hele bijzondere ervaring alle kinderen zijn zo enthousiast als je aankomt. We hebben wat engelse woordjes met ze kunnen delen. Apart om te zien dat de leeftijden in een klas erg van elkaar verschillen zo zit een jongen van 12 in een klas met gemiddeld kinderen van 7 a 8 jaar. Het is in deze landen niet vanzelf spreken dat alle kinderen naar school gaan vanaf hun 4e zoals wij dat kennen maar op deze school heb je de mogelijkheid om toch nog later in te stromen. Stoffige klaslokalen, 3 kinderen die 1 tafel met elkaar delen en hier en daar wat versleten schriftjes en wat potloden. Er is geen leraar in de klas ze hebben pauze maar blijven toch allemaal keurig in de klas zitten. Buiten horen we gegil en geschreeuw want de andere helft van de school heeft gym (jaja op het heetst van de dag).

De meisjes spelen voetbal en de jongens volleybal en hier en daar nog wat kinderen die aan het tenissen zijn alles gebeurd op een stoffig rood zanderig gedeelte waarbij het stof constant opstuift als de kinderen op hun blote voeten heen en weer rennen. Tjal mocht mee doen met de jongens, hoe cool en wat een uitkomst voor hen. De jongetjes voor aan het net kregen de bal er amper over heen omdat ze gewoon veel te klein zijn (niet dat Tjal nou zo groot is haha) maar ze waren blij en bovenal bloedfanatiek, schitterend die koppies.

Als laatste rijden we naar een plaatselijk dorpje om te zien hoe de mensen hier leven, kort gezegd: primitief. Houten, gammele en aan elkaar geknutselde hutjes op wankele hoge palen (rekening houdend met het regenseizoen). Hier en daar magere katten, wilde honden, zwijnen, varkens, kippen en wie weet wat voor dieren nog meer. Het is basic, iemand ligt heerlijk te slapen in zijn zelfgemaakte hangmat en verderop bereid een vrouw met kind alvast het eten. Ook de kinderen zijn hier al heel snel zelfstandig en je ziet ook veel kinderen met kinderen slepen (kind van 4 tilt baby van 9 maanden op de rug, dat soort tafarelen). Maar de meeste mensen lachen en kijken vrolijk en lijken op het eerste gezicht gelukkig met wat ze hebben voedsel, kleding en een dak boven hun hoofd. Bewonderingswaardig!

Na een volle dag rijden we voldaan en vol van alle indrukken met een prachtige zonsondergang over de koren en rijstvelden naar huis. Onderweg zie ik opeens rond 17.30uur heel veel mannen, vrouwen en kinderen druk in de weer bij de rivier ze zijn zich aan het wassen. Ja ook dat is voor hen de normaalste zaak van de wereld want een douche en stromend water hebben ze niet. We rijden door en naarmate het steeds schemeriger wordt, zie ik voor alle huizen enorme kampvuren en rook. En vroeg me af waar dit voor was, het feit is dat ze geen afvaldienst hebben dus in de avond verbranden de mensen voor hun huizen het vuil van die dag en hebben ze gelijk licht en warmte voor de avond. Al met al een (trouw) dag om nooit te vergeten.

Volgende dag vertrekken we naar de 4000 islands. Rond 11.00uur s'morgens komen we daar aan en hopen die zelfde avond tegen zonsondergang iets heel bijzonders te zien in de grootste en belangrijkste levensader van Azie, de Mekong rivier. In deze rivier bevind zich een zeldzame (zoetwater) dolfijn. Je kunt op vaste tijdstippen 8.00 s'morgens en 14.00uur in de middag een tour doen op de Mekong rivier om daar misschien de dolfijn te kunnen spotten. Wij besluiten om het op eigen houtje te doen want Tjal had gelezen dat je de meeste kans heb om de dolfijnen te zien rond zonsondergang. We huren een fiets en fietsen van ons eiland naar het uitkijkpunt 8 kilometer verder op. We moeten racen want de tijd dringt, we fietsen onze benen uit ons lijf over hobbelige stoffige zandpaden. Komen 16.30uur bezweet aan en er is geen enkele tourist te bekennen zelfs de bootjes gaan niet meer maar wij weten iemand te regelen die toch nog met ons de rivier op wil. Daar gaan we vol verwachting de rivier op, we haken aan op een eilandje en wachten en wachten...... niets. We kijken overal en denken af en toe wat te zien maar nee het is tevergeefs. Dan stappen we de boot weer in en varen tegen de stroom al peddelend rustig terug en dan ineens spring ik op en geef een gil ik zie er een, YES!!!! Tjal balend echt???? Jaaaa echt, Tjal! En dan ineens ziet hij er ook een en nog een. Ze zijn in een groep van ongeveer 5 en komen steeds naar boven, WAUW wat super gaaf om deze zwarte dolfijn met de zon al zakkende in de rivier toch nog op het nippertje te kunnen spotten!