Vandaag (na veel te laatopstaan) hebben we fietsen gehuurd en zijn de route gaan volgen die onsin 2 uur naar de Dragon Bridge zou gaan brengen. Voor wie zich niets bij het karstgebergte kan voorstellen, denk je een prachtig groen natuurgebied in met rotsen die honderden meters loodrecht uit het landschap omhoog komen, met daardoorheen een verkoelend helder riviertje. Fietsend over verschrikkelijk hobbelige en smalle weggetjes die ons langs vele kleine boerderijtjes, werkende boeren en spelende kinderenbrachten, baande we ons een weg naarde (z.g.n bekende) brug.

We dachten een zeer touristische plek aan te treffen (waar wij uiteraard niet op zaten te wachten) maar eenmaal bij de brug aangekomen was de dag al ver gevorderd en waarschijnlijk vanwege die reden geen enkele tourist te bekennen. We ontdekten dat we een bamboo vlot terug konden nemen maar dit ging zeker niet zonder slag of stoot. Na z'n 3 kwartier te hebben onderhandeld over de prijs zijn we op een derde van de prijs uitgekomen en zijn we met een zeer tevreden gevoel (met fiets en al) het vlotopgestapt. Wauw wat cooooool en wat een onbeschrijvelijk gevoel van gelukzaligheid kwam er omhoog, compleet genieten van alles om ons heen!!!!!!!!!

Na een half uurtje te hebben gevaren kwamen we er al snel achter dat wij een bamboo trip (off the record) deden. De zon ging onder en t' werd langzaam aan donkerder en donkerder, tot het moment dat we geen hand voor ogen meer konden zien (dat was duideijk niet de bedoeling).In de verte ontstond een onweerswolk die steeds groter en groter werd. Geloof het of niet, maar echt wij zaten daar midden op het water in het pikkendonker met af en toe een bliksemflits die de hemel deed oplichten en heel duidelijk het karstgebergte op de achtergrond deed contrasteren. Alsof de rivier met al zijn watervalletjes (waar wij van af moesten) al niet genoeg was!

Met onze telefoons als enige lichtbron staptte we van het vlot om vervolgens nog een heel stuk te moeten fietsen. Waar waren we...................hmmmmm geen idee! Maar gelukkig hadden we een glow in the dark kompas hahaha best een handig dingetje, hiermee hebben we onszelf naar huis genavigeerd. Voor wie wel eens in de dichte mist heeft gesnowboard (kan zich voorstellen hoe eng fietsen in het stikdonker over een hobbelig weggetje met vele kuilen en stenen is) je heb geen besef van hoe hard je gaat of hoe gevaarlijk de afdaling is die je maakt.

Gelukkig herkenden we op den duur de weg. We zijn veiligenheel ergbezweet (maar vooral voldaan) aangekomen bij ons hostel.

The end

P.s Tjalling is in de greppel geflikkerd en wilt dat niemand dit te weten komt. ;) :) Sssssssst Don't tell anyone.Hihihihihihihi