Missie geslaagd!!!!! We hebben het ouderlijke huis van Jimmy gevonden :-)
Eerst een kort gesprek (waar we Jimmy voor het eerst wat maleise zinnen en woorden hoorde uitspreken) met een local (wist verder niet veel van de geschiedenis van de buurt was nog vrij jong) uit de
woonwijk die ons heeft geprobeerd exacter uit te leggen waar en hoe we het straat en huisnummer konden vinden. Vol verwachting liepen we met zn 7 achter elkaar aan zig zag door achteraf straatjes
en sloppewijkjes waar je rustig wordt vergezeld door knabbelende ratten in de goten.
Na niet al te lange tijd kwamen we aan bij het grongebied waar het ouderlijk huis gestaan zou moeten hebben. Nu staat er een grote supermarkt genaamd: Golden Truly. Ja hoor dit was de plek na
precies 60 jaar weer vereningd en aanwezig op de geboorteplek van Jimmy, bijzonder momentje :)
Natuurlijk moesten we de supermarkt bekijken en daar bleef het niet bij want enkele minuten later waren we weer op straat met allemaal lekkernij uit de supermarkt. Voldaan met volle plastic zakken
spekkoek, casave chips, chocolade amandelen en nog veel meer liepen we terug richting onze verblijfplaats.
Vandaag na een 3 uur lange treinreis zijn we gearriveerd in Bandung. De treinreis was er een om niet te vergeten niet zo zeer vanwege het uitzicht maar vanwege een ontmoeting met meneer Cheng. Een
local, 65+, zeer spraakzaam, vriendelijk en woonachtig in Jakarta. Al snel raakte hij met een ieder maar bovenal met Jimmy aan de praat en dat ging door tot minstens het einde van de rit. Het leuke
en bijzondere aan deze man was dat hij heel veel kon vertellen over de geschiedenis vanhet stuk land waar de supermarkt nu op gebouwd is. Wat maakt het nou zo bijzonder, Jakarta telt ongeveer 23
miljoen inwoners en uitgerekend deze meneer Cheng, woont al heel zijn leven vlak in de buurt van Jimmy zn ouderlijk huis. Zo wist hij dat het voorheen een bioscoop was en waarschijnlijk hebben
Jimmy zn ouders inderdaad het stuk grond wat zij bezaten, vekocht aan deze partij. Erg leuk om allemaal te horen, we hebben hem geinterviewd dus we hebben alles op camera dus ik ga het niet
allemaal verklappen. Houd het boeiend ;)
Morgen gaan we naar de thee en aardbeien plantage en hopelijk ook naar Kawah Putih (witte krater)
Later weer meer nieuws uit Indoland maar voor nu de groetjes van ons allemaal :)
De lang verwachte en naar uitgekeken family trip is dan eindelijk werkelijkheid!
Met 7 personen, 3 weken lang verschillende plekken bezoeken, beleven, ontdekken en nog veel meer. Oftwel de familie Izaack back to their roots :)
De lange vliegreis zit erop en de eerste avond was alvast een geslaagde avond, gelijk met zn alle aan de sate ayam en sate kambing bij een van de straattentjes met plastic krukjes. De geuren komen
ons tegemoet en de eerste avond op Jakarta is een feit. Tjal, Died en ik hebben al vast een verkenningsrondje gemaakt in de buurt van onze verblijfplaats.
Gelijk door de krottenwijken en achteraf straatjes, erg bijzonder.
Na een goede nacht slapen is het hier dan nu zaterdag 25 augsutus, 9.00 uur we gaan vandaag op zoek naar het ouderlijke huis van mijn schoonvader dus dat wordt alvast een speurtocht!
Helaas komt het einde al in zicht we zijn nu zelfs al op de luchthaven van Dubai, vanaf hier vliegen we naar amsterdam. Back home! We hadden nog niet over onze laatste avontuur verteld, onze
zoektocht naar mooie tropische eilanden in de Andamen zee langs de kust van Thailand. Prachtige eilanden met azuurblauwwater en karst gebergte die uit de zee steken, witte stranden etc.. Niet gek dat
deze eilanden dan ook rg populair zijn onder toeristen. En daar hadden we geen zin in om een plekje te moeten zoeken op een overvol strand. Dus na flink wat zoeken hebben we het perfecte eiland
gevonden, prachtig en bovendien rustig. Dus we pakten de nachttrein van Bangkok naar Trang en kwamen aan op Ko Hai, beschreven als het mooiste eiland. Van de trang islands. Google maar eens op Ko
hai...... Mooi he? Dat was het alleen niet!! Vies geel strand met rotsen, blikjes en heel veel plastic, en het water was ook niet eens helder. Enigzins teleurgesteld uiteraard. Volgende dag zijn we
een 4island tour gaan doen en hebben we de zogenaamde emerald cave bezocht, dit is een open grot waar piraten vroeger hun schatten bewaarde omdat je deze alleen in kan als het Helaas komt het einde
al in zicht we zijn nu zelfs al op de luchthaven van Dubai, vanaf hier vliegen we naar amsterdam. Back home! We hadden nog niet over onze laatste avontuur verteld, onze zoektocht naar mooie tropische
eilanden in de Andamen zee langs de kust van Thailand. Prachtige eilanden met azuurblauwwater en karst gebergte die uit de zee steken, witte stranden etc.. Niet gek dat deze eilanden dan ook rg
populair zijn onder toeristen. En daar hadden we geen zin in om een plekje te moeten zoeken op een overvol strand. Dus na flink wat zoeken hebben we het perfecte eiland gevonden, prachtig en
bovendien rustig. Dus we pakten de nachttrein van Bangkok naar Trang en kwamen aan op Ko Hai, beschreven als het mooiste eiland. Van de trang islands. Google maar eens op Ko hai...... Mooi he? Dat
was het alleen niet!! Vies geel strand met rotsen, blikjes en heel veel plastic, en het water was ook niet eens helder. Enigzins teleurgesteld uiteraard. Volgende dag zijn we een 4island tour gaan
doen en moesten door een grot zwemmen totaal in het donker, met alleen een gids voor ons met een matige zaklamp, wow dat was echt wel even eng, zeker omdat Nadja en ik elkaar steeds bang maken over
haaien die onder ons zwemmen.. Later kwamen we op Ko Kradan, wat gelukkig precies was wat we verwacht hadden, witte stranden, helder water en bovendien super rustig.we hebben daaf gesnorkeld wat echt
mooi is met al die vissen en koraal en ik dacht nu ik er toch ben neem ik meteen wat soeveniers mee, koraal! Dat mag niet, maar ik kon er niets aan doen, kwam met mn arm terrecht in heel stekelig
iets en deed Meteen heel erg pijn, stuk of 12 stekels zaten nu diep in mn arm. Gelukkig was er doktor op het eiland en vertelde me dat het niet giftig is alleen vervelend. Over een maand zijn ze er
vanzelf uit.. Hmm Dag erop hebben we dus onze spullen gepakt en een boot naar het mooie Ko Kradan genomen, helaas. An ons begon het toen de hele dag keihard te regenen en hebben we voornamelijk
binnengezeten. Balen! We hebben vervolgens het weerbericht bekeken voor de komende dagen en alleen maar regen dus hebben we besloten om maar verder te gaan richtig Singapore. Het leuke was wel dat de
manager ons zulke lekkere eters vond, dat hij erop stond ons mee te nemen voor lunch op het vaste land voordat we weggingen. Rijden in de tuktuk op zoek naar zijn favoriete restaurantje.. Lokale
dimsum specialiteiten.. Heerlijk! Daarna hebben we de bus gepakt en in 18 a 19 uur gereden naar singapore. Tsja en dat is een groot maar duur shoppingsparadijs. heerlijk min hobby.. Hahaha (not)! En
dan zit het er gek genoeg op en zijn we over 7 uurtjes thuis. Bedankt voor het volgen en jullie reacties, we vonden het leuk om dat allemaal te lezen.
Vanuit Laos zijn we de grens over gegaan naar Cambodja, daar werden we meteen geconfronteerd met corruptie. Laos beamten vragen 2 US dollars voor een exit stamp, en de beamten van Cambodja maken het
helemaal bond, zij hebben een nep health check bedacht waar je 1 dollar Voor betaald, vervolgens vragen ze 23 $ voor een visa, terwijl dit 20$ is en daarna nog eens 2$ voor een entry stamp, wat dus
allemaal in hun eigen zak gaat gemiddeld 8-10$ p.p extra. De ambasade van Cambodja geeft aan dat dit illegaal is en dat je niet hoeft te betalen (de meeste doen het gewoon omdat ze geen gezeur
willen). Dat hebben we dus ook niet gedaan, maar het was wel spannend, we zijn heel rustig gebleven en weigerde te betalen maar we kregen daardoor ons paspoort niet terug, dus hebben we de nummers
van hun opgeschreven en foto van hun gezichten gemaakt en gedreigd dat door te geven aan de ambasade. 1 van die gasten werd heel kwaad en probeerde heel agresief het papiertje met hun
personeelsnummers uit onze handen te slaan, haha net mis. Na nog ff volhouden (1,5uur totaal duurt normaal 30 min) kregen we onze paspoorten toch terug in ruil voor het papiertje met hun nummers!
Valt niet mee in de minderheid de corruptie te bestrijden. Ze spelen een machtsspelletje waarbij het gaat om de langste adem. In dit geval, wij! Vol adrenaline zijn we toen weer in de bus
gestapt op weg naar Siem Reap, hometown van wereldwonder Angkor Wat en vooral welkom in het land dat vele oorlogen heeft moeten doorstaan en waar armoede en corruptie hoogtij vieren. We hebben
de volgende dag eerst ff rustig aan gedaan en zijn de dag daarna erop uit gegaan. 0400 opgestaan en fietsen gepakt om in het pikdonker 12 Km naar Angkor Wat te fietsen om de zonsopgang te kunnen
zien. Fietstocht was spannend, donker en onzeker.. Was het nou hier rechtdoor.. Of.. Uiteindelijk kwamen we, niet ontvoerd en al, als allereerste aan bij Angkor Wat, toch wel een beetje een
backpackers holy grail. Er werd ons gevraagd naar ons kaartje maar die hadden we nog niet, blijkt dat we deze 4 km terug hadden moeten kopen langs de weg. Balen! Ticket office was nog niet eens open
of verlicht toen wij er langs fietsten in het donker.. Dus snel terug kaartjes kopen, ondertussen stroomde het al vol terwijl wij nog terug gingen voor een kaartje, maar goed pech gehad. De
zonsopgang hebben we gered en dat was echt magisch om te zien, nog redelijk in het donker zie je de contouren van Angkor Wat steeds duidelijker worden totdat de zon echt goed opkomt en je dit
bouwwerk in volle glorie ziet, prachtig! We zijn vervolgens Angkor Wat en alle andere tempelcomplexen van dichtbij gaan bekijken, in detail zijn ze nog veel indrukwekkender. Sommige tempels zijn
verwaarloosd en wortels van grote bomen zijn door de hele tempel muren genesteld, heel mooi om te zien en soms als je even in een hoekje staat weg van de toeristen voel je je even geen toerist maar
ontdekkingsreiziger die dit voor het eerst ziet. Uiteraard wordt dat gevoel wreed verstoord zodra de in polonaise lopende jappaners voorbij marcheren, maar dat terzijde. Fotos volgen nog..
P.s voordat je begint met lezen, eigenlijk hoort hier nog een verhaal over Cambodja voor (wordt geschreven door Tjal) maar voor nu dus even afwijken van de chronologische vologorde. Vanuit Cambodia
reizen we per minivan naar de grens van Thailand. De uurtjes, dagen en inmiddels alweer weken kabbelen voorbij elke dag een hoop nieuwe indrukken om te verwerken en bovenal van te genieten. Ook hier
gaat het alle daagse leven gewoon door zo hebben we al heel wat gebruiken en rituelen mogen aanschouwen (niet opgezet voor touristen gewoon real live). Opeens remmen we! Ik zie een hele rij met
kinderen oversteken met allemaal wierrookstokjes in hun hand. Ohw die gaan vast naar de tempel want ook scholen houden zich aan godsdienstige gebruiken. Ik zie hier en daar in de rij wat Monikken en
dan ineens een soort vreemde uitgerekte lage tractor met daarop het idee van een hemelbed gecreerd versierd met bloemenkransjes. Daar onder een duidelijk zelf aan elkaar getimmerde kist met
verschillende planken en daarom heen wenende mensen. Ohwww heftig dit is dus een rouwstoet. We wachten rustig af tot de laatste aan de overkant is en we rijden weer verder. Ik probeer met
uitgestrekte nek nog de laatste glimp van dit trieste tafareel op te vangen en dan zijn ze echt uit het zicht. Eenmaal aangekomen in Bangkok besef ik dat we weer in een drukke en zeer
comerciele stad terecht zijn gekomen, 84 verdieping tellende wollenkrabbers, reclameborden met nieuwste labtops, tv's, mobieltjes en nog veel meer. Neon gekleurde taxis, overweldigende shopping malls
en ga zo maar door. Zo dat is weer even omschakelen! Vreemd en gek genoeg zijn we al na een uur gewend en trekken erop uit! Mn ogen draaien overuren, zoveel te zien en vooral te kopen, k snap
de uitspraak keuzestress. We horen van een skybar in een of ander luxe hotel met een goed uitzicht over de stad. Dresscode: geen slippers of korte broek en vrouwen het liefst in een jurkje,
hallo ik ben aan het backpacken waar tover ik die cocktail jurk vandaan........... nou uiteindelijk van de markt ;) haha. We besluiten hier de volgende dag rond 17.00uur heen te gaan om de sunset te
mogen aanschouwen vanaf de 64e verdieping. Opgedoft en wel komen we aan in de lobby, 3 vrouwen in allemaal dezelfde jurk verwelkomen ons en vragen of we voor diner of drinks komen. Een drankje we
hadden begrepen dat een drankje gemiddeld €15,- was dus voor nu een drankje, prima. Ze stapt met ons in de lift naar de 64e verdieping ( lift bekleed met goud en mozaiek) Spannend we zijn er de lift
gaat zo snel dat er gewoon druk op je oren ontstaat. Liftdeuren gaan open, schalen met geurwater, gigantische boeketten met prachtige kleuren, kroonluchters, marmere zuilen, glanzende vloeren en
links van me een vleugel met daaromheen andere opgestelde instrumenten. Op elke hoek staan mensen die je tot aan je plek begeleiden en verwelkomen. Waar ben ik beland? Heaven must be..... ;-) En dan
wordt ik overvallen door een zwoele warme wind in mijn gezicht en een overweldigend uitzicht met rose rode lucht en honderden lichtjes ja we staan op het dakterras. Enfin we drinken een drankje en
genieten van het uitzicht maar Tjal zegt "dit terras is gaaf maar er moet nog een ander terras zijn" (hij had namelijk foto's gezien). Dan wordt ons gevraagd of we al plannen hebben voor het diner,
uhmmmmmmm nee. We bekijken de kaart en er schijnen 2 verschillende restaurants te zijn. We vragen waar het is en volgens de omschrijving was het wat Tjal had gezien en daar wilde hij wel graag heen.
Dus we hadden diner op de 52e verdieping (totaal niet het plan of de bedoeling). Maar goed we komen aan op een soort futuristiche felgekleurde roze loper, Woowie (zie de bijgevoegde fotos). Een stoel
apart voor mijn tas en nog meer van dat soort dingen, naja hoort allemaal bij de experience :) Alleen al met al was dit toch niet de plek die Tjal bedoelde. Om een heeeeeel lang verhaal nog enigzins
kort te houden, uiteindelijk kwamen we waar we wilden zijn. De echte skybar (waar recent een bekende film "the hangover2) is opgenomen. En deze spot was echt helemaal over de top! Live band, jazzy
muziek, een bar van glas al zwevende/hangende in de lucht totaal verlicht de bar veranderde constant van kleur. Dinerende mensen, fonteinen en bovenal een fantastisch en vooral onbeschrijvelijk
uitzicht. Wat een extreme luxe en weelde hier zo hoog in de lucht, we hebben met volle teugen genoten (ons huwelijksdiner dan maar we moeten toch een goed excuus hebben). (zie foto's voor uitzicht)
Inmiddels zijn wij alweer weg en per nachttrein afgereisd naar het eiland Koh Ngai voor ons Expeditie Robinson avontuur! Back to basic again....
10 November onze trouwdag en al 5 jaar getrouwd ongelovelijk wat vliegt de tijd toch snel!
We moesten vroeg uit de veren want klokslag 8.00uur vertrokken we voor onze (volle dag) tour.
Als eerst rijden we naar een koffie en thee plantage om te zien hoe alles in z'n werk gaat. Grote velden vol met kleine boompjes met daaraan de thee blaadjes en verderop de koffiebonen. Ook de net
geplante bonen het duurt 3 weken voordat hier een plantje uit ontspruit We hebben het hele droog proces van de koffiebonen live kunnen zien en de verschillende fases die de koffiebonen moeten
ondergaan voordat wij ons heerlijk, geurige, mild/darkroasted koffietje voor ons hebben. Leerzaam!
Op naar de waterval we hebben er 3 mogen zien deze dag en hoe romantisch bij de 2e waterval kon je helemaal naar beneden klimmen zodat je onderaan de waterval komt (waar je dus direct klets nat
word maar waar het groen en alle planten eromheen er op zn mooist uitzien vanwege al het water) enfin ik stond boven en daar kwam Tjal aan met 5 felgekleurde paarse bloemetjes en zei: Lievie voor
elk jaar dat we samen zijn een bloemtje en dat je niet mag vergeten dat ik jou die hier en tijdens deze reis heb gegeven. Goed deze bloemetjes liggen nu natuurlijk in de
prullenbak...........................neeee natuurlijk niet ik heb ze bewaard in een plastic zakje en ze zijn nu gedroogd.
De school was ook weer een hele bijzondere ervaring alle kinderen zijn zo enthousiast als je aankomt. We hebben wat engelse woordjes met ze kunnen delen. Apart om te zien dat de leeftijden in een
klas erg van elkaar verschillen zo zit een jongen van 12 in een klas met gemiddeld kinderen van 7 a 8 jaar. Het is in deze landen niet vanzelf spreken dat alle kinderen naar school gaan vanaf hun
4e zoals wij dat kennen maar op deze school heb je de mogelijkheid om toch nog later in te stromen. Stoffige klaslokalen, 3 kinderen die 1 tafel met elkaar delen en hier en daar wat versleten
schriftjes en wat potloden. Er is geen leraar in de klas ze hebben pauze maar blijven toch allemaal keurig in de klas zitten. Buiten horen we gegil en geschreeuw want de andere helft van de school
heeft gym (jaja op het heetst van de dag).
De meisjes spelen voetbal en de jongens volleybal en hier en daar nog wat kinderen die aan het tenissen zijn alles gebeurd op een stoffig rood zanderig gedeelte waarbij het stof constant opstuift
als de kinderen op hun blote voeten heen en weer rennen. Tjal mocht mee doen met de jongens, hoe cool en wat een uitkomst voor hen. De jongetjes voor aan het net kregen de bal er amper over heen
omdat ze gewoon veel te klein zijn (niet dat Tjal nou zo groot is haha) maar ze waren blij en bovenal bloedfanatiek, schitterend die koppies.
Als laatste rijden we naar een plaatselijk dorpje om te zien hoe de mensen hier leven, kort gezegd: primitief. Houten, gammele en aan elkaar geknutselde hutjes op wankele hoge palen (rekening
houdend met het regenseizoen). Hier en daar magere katten, wilde honden, zwijnen, varkens, kippen en wie weet wat voor dieren nog meer. Het is basic, iemand ligt heerlijk te slapen in zijn
zelfgemaakte hangmat en verderop bereid een vrouw met kind alvast het eten. Ook de kinderen zijn hier al heel snel zelfstandig en je ziet ook veel kinderen met kinderen slepen (kind van 4 tilt baby
van 9 maanden op de rug, dat soort tafarelen). Maar de meeste mensen lachen en kijken vrolijk en lijken op het eerste gezicht gelukkig met wat ze hebben voedsel, kleding en een dak boven hun hoofd.
Bewonderingswaardig!
Na een volle dag rijden we voldaan en vol van alle indrukken met een prachtige zonsondergang over de koren en rijstvelden naar huis. Onderweg zie ik opeens rond 17.30uur heel veel mannen, vrouwen
en kinderen druk in de weer bij de rivier ze zijn zich aan het wassen. Ja ook dat is voor hen de normaalste zaak van de wereld want een douche en stromend water hebben ze niet. We rijden door en
naarmate het steeds schemeriger wordt, zie ik voor alle huizen enorme kampvuren en rook. En vroeg me af waar dit voor was, het feit is dat ze geen afvaldienst hebben dus in de avond verbranden de
mensen voor hun huizen het vuil van die dag en hebben ze gelijk licht en warmte voor de avond. Al met al een (trouw) dag om nooit te vergeten.
Volgende dag vertrekken we naar de 4000 islands. Rond 11.00uur s'morgens komen we daar aan en hopen die zelfde avond tegen zonsondergang iets heel bijzonders te zien in de grootste en belangrijkste
levensader van Azie, de Mekong rivier. In deze rivier bevind zich een zeldzame (zoetwater) dolfijn. Je kunt op vaste tijdstippen 8.00 s'morgens en 14.00uur in de middag een tour doen op de Mekong
rivier om daar misschien de dolfijn te kunnen spotten. Wij besluiten om het op eigen houtje te doen want Tjal had gelezen dat je de meeste kans heb om de dolfijnen te zien rond zonsondergang. We
huren een fiets en fietsen van ons eiland naar het uitkijkpunt 8 kilometer verder op. We moeten racen want de tijd dringt, we fietsen onze benen uit ons lijf over hobbelige stoffige zandpaden.
Komen 16.30uur bezweet aan en er is geen enkele tourist te bekennen zelfs de bootjes gaan niet meer maar wij weten iemand te regelen die toch nog met ons de rivier op wil. Daar gaan we vol
verwachting de rivier op, we haken aan op een eilandje en wachten en wachten...... niets. We kijken overal en denken af en toe wat te zien maar nee het is tevergeefs. Dan stappen we de boot weer in
en varen tegen de stroom al peddelend rustig terug en dan ineens spring ik op en geef een gil ik zie er een, YES!!!! Tjal balend echt???? Jaaaa echt, Tjal! En dan ineens ziet hij er ook een en nog
een. Ze zijn in een groep van ongeveer 5 en komen steeds naar boven, WAUW wat super gaaf om deze zwarte dolfijn met de zon al zakkende in de rivier toch nog op het nippertje te kunnen spotten!
We zijn in Laos in hoogstwaarschijnlijk een van de mooiste steden van zuidoost azie terechtgekomen: Luang Prabang. Idyllisch gelegen aan de Mekong rivier een stadje vol Franse koloniale gebouwen,
mooie straatjes met wilde bomen en bloemen, de geur van vers gebakken stokbrood die door de straten gaat en de relaxte sfeer die er hangt. Geen wonder ook dat deze stad op de UNESCO
werelderfgoedlijst staat.
Behalve dat Luang Prabang een mooi stadje is is er ook veel te doen en te beleven in de omgeving. We zijn naar een aantal hele mooie watervallen geweest met mint blauwe waterpoelen waar we een
frisse duik konden nemen. En als je in het rijk der miljoenen olifanten bent moet je toch ook haast wel olifanten gezien hebben.
Echte wilde olifanten zijn er niet meer echt (ivm stropers) en we wilde graag een olifanten rit maken, maar wel ergens waar olifanten goed behandeld worden, want veel van dit soort organisaties
buiten de olifanten uit, laten ze kunstjes doen en worden om dat te kunnen slecht behandeld. Maar goed we hebben er dus uiteindelijk een kunnen vinden.
Nadja en ik zittend op de rug van een olifant, eerst nog met een mahout (olifanten chauffeur) en daarna zonder. Het is echt bizar om zoiets mee te maken, had uberhaupt nog nooit op een beest
gezeten (paard ofzo). Je voelt de spieren van de olifant bewegen en nog enigzins bang eraf te vallen baan je een weg door een stuk jungle en door wat riviertjes, echt een Indiana Jones achtige
ervaring.
Het is alweer een tijdje geleden dat we een update hebben gegeven maar we hebben de laatste tijd veel gereisd. Zo zijn we inmiddels al door heel Laos (noord naar zuid) gereisd en zijn nu zelfs al
in Cambodja. Maar daarover later meer..
Zometeen worden we opgehaald om richting The 4000 Islands te gaan om daar hopelijk hele bijzondere dolfijnen te spotten ongeveer 3,5 uur hier vandaan. Kunnen nu nog heel even gebruik maken van de
Wifi verbinding. Hebben nog een hoop te vertellen o.a over onze 5 jarige huwelijkstrip van gister en onze elephant ride van afgelopen dinsdag. Voor nu kort maar later meer........ Alles helemaal goed
hier en genieten met volle teugen elke dag stralend weer gemiddeld 32-35 graden. Thanks voor alle felicitaties! Liefs, ons X
